در علم پزشكي دوربيني، هيپروپي ناميده مي‏شود كه نسبت به نزديک بيني شيوع كمتري دارد. دوربيني معمولا در حدود 1+ تا 4+ ديوپتر بوده و بندرت به 8 ديوپتر و بالاتر مي‏رسد. دوربيني وقتي ايجاد مي‏شود كه يا چشم نسبت به انحناي قرنيه طول كمتري داشته و يا قرنيه نسبت به طول چشم انحناي كمتري دارد, در نتيجه نور وارده به چشم در پشت شبكيه متمركز مي‏شود. در اين حالت اشياي دور تار بنظر مي‏رسند و تصاوير نزديك حتي بيشتر تار مي‏شوند. افراد جوان كه دوربين هستند مي‏توانند با استفاده از قدرت متمركزكننده عدسي چشم, تصوير را از پشت شبكيه به روي شبكيه بياندازند و در نتيجه واضح ببينند. اما در دوربيني شديد يا سنين بالاتر اين توانايي كاهش يافته و بيماران احتياج به عينك مطالعه يا عينك دو ديد دارند.

با افزايش سن توانايي متمركز كردن تصوير بر روي شبكيه كاهش مي‏يابد و بتدريج وابستگي چشم‏هاي دوربين به عينك بيشتر مي‏شود و به شماره بالاتري نياز پيدا مي‏كنند. معمولا در افراد دوربين نمره واقعي چشم بالاتر از عينك مورد استفاده آنها مي‏باشد. براي اصلاح دوربيني از عدسيهاي محدب استفاده مي‏شود كه با علامت مثبت(+) تجويز مي شوند. چشم از پشت اين عينكها درشت‏تر بنظر مي‏رسد.

در دوربینی قدرت انکساری چشم از حالت عادی کمتر و یا خود کره چشم کوچک است و شعاعهای نوری موازی هم که از بینهایت میایند در پشت شبکیه تصویر می سازند. چنین فردی برای دیدن فاصله های دور تطابق میکند تا تصویر را روی شبکیه بیندازد. اگر جسم به چشم نزدیک شود تصویر از شبکیه دورتر شده نیاز به تطابق بیشتر خواهد شد. پس فرد دوربین بدون تطابق، نه دور را خوب می بیند و نه نزدیک را، و برای همه فاصله ها تطابق میکند.

نکته دیگر در مورد دوربین ها اینکه: همواره تطابق که موجب افزایش قدرت انکسار در چشم می شود با تقارب یعنی نزدیک شدن محورهای بینایی به یکدیگر همراه است و به همین دلیل در کودکانی که دوربینی قابل توجه دارند با تقارب همراه تطابق، انحراف چشمها به داخل پدیدار می شود و این همان انحراف تطابقی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: